متن آهنگ راهرو از The Ways و صادق
دانلود آهنگ راهرو از The Ways و صادق
صدای خشم از درِ اول بود ، عاشقانه هاش از درِ بعد بود
دعای یک زن عین یه مادر ، گلوله شکافتش سینه ی مردو
بود صدای فقر اخبارِ جنون ، برهنه دهن توو اذهانِ عُموم
گلوله شکافتش گلوی فردو ، سکوت گرفت راهرو رو
من متولدِ راه رو ام ، رطوبت دیوار و نم
خیلی سالو دوییدم توو خودم بی حال و خم
شیشه ای رو ندیدم ، پشتش باشه چیزی جز من
شد برا من طبیعت این پوشش سنگی که خیسه و سرد
کلی تَه سیگار پشتِ تصمیمام توو پیچِ آخر راهرو
روبروم سفید پشتِ سر سیاه رویِ من نخورد بارکد
شاهی ام که تووش سرباز داشت ماهی هم که تووش صد سال داشت
زِمزمم پیچید توو گوشت که سقوط حکم پرواز داشت
از شروعِ این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
توو عمقِ نفس هام ، یه آه نشسته انگار
یه گلوله توو سرم ، گذشتم ریخت رو دیوار
از شروعِ این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
توو عمقِ نفس هام ، یه آه نشسته انگار
بس که مُردم توو این راه ، مرگ و سایه ام من این بار
من صدایِ اونور دیوارم ، میتونی صدامو بشنوی
تو تنها درِ ساکت اینجایی ، میتونی مرزا رو بشکنی
چی هستی که بُغضت میکشه گلمو ناخن
چی هستی که بودنت میکنه روحمو آروم
کی هستی دِ روانی بگو من میدونم که این در باز میشه به روم
میشنوم نبضاتو میکوبم به تووم ، میبینیم حس میشم میدونم بدون
نصف آدم نصف روح ، حس باور بهم بود
نصف تارم نصف پود ، نصف خاکم نصف کود
قلب دیوار پُر روزنه بود ، تاریکی میداد یه فرصتِ نور
که شاید بتونه بسازه رویاشو توویِ اعماق با معظلِ اون
رویِ فکرش یه ضربدر زرد ، روزایِ رفتشو زد سرِ ضرب
بازی أ قبل هم مسخره تر ، هم زندست اینجا هم بستر بعد
اسبابتو جمع کن که این آخرین صلحم با توئه
این لحظه ی خروجمونه سرودِ سقوطِ این پُله
من از شهرِ فرشته هام ، قرمز تووی نوشته هام
خداحافظ سر خورده ها ، خالی های اینجا تا پُرش
از شروعِ این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
توو عمقِ نفس هام ، یه آه نشسته انگار
یه گلوله توو سرم ، گذشتم ریخت رو دیوار
از شروعِ این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
توو عمقِ نفس هام ، یه آه نشسته انگار
بس که مُردم توو این راه ، مرگ و سایه ام من این بار
-
عالیییی صادق که اصلا جای بحث نداره یدونس .. گروه The Ways هم که بعد از کاوه افاق زیاد حال نمیکردم ولی با صادق ترکندن خداییش مرسییی
-
-
سلام
ممنون از اینهمه زحمت . خدمت و عشق.
واقعن شما کار پر مسئولیتی رو انتخاب کردید پس دقت و حساسیت زیادی هم بکار میبرید و این یعنی زحمت بیشتر . پس قدردانی ما هم از شما بیشتر و جدی تر باید باشه حداقل تا زمانیکه از کیغیت بالایی یرخوردار هستید مثل الان که عشق حتا توی نادرست هاتون موج میزنه.واقعن دست مریزاد.
بعد از قدردانی که به نظر خودم اولاتر و مهمتر بود دو سه تا عرض کوچیک راجع به تکست ارائه شده از ترک “راهرو داشتم”.
1-شاهی ام که توش…..”ماهی هم” غلط جلوه میکنه و از ماهی در آب تصور میاره. “ماهیم” یا “ماهی ام” بهتره.
2- تو تنها درِ ساکت اینجایی ، میتونی مرزا رو بشکنی
چی هستی که بُغضت میکشه گلمو ناخن
“چی هستی” که بودنت میکنه روحمو آروم./////////////چی هستی دوم اشتباه هست.اینرو هم از لحاظ صنعت ادبی (حتا در رپ) میتوان فهمید و هم با دقت در گوش دادن.چونکه بعد از خط صادق با لحنی عصبی و به تنگ آمده از جستجوی بی جواب “کی هستی….” رو میگه.و این بر اساس صنعت ادبی نشون میده که یکبار “کی هستی” بیان شده و دومین بار با حالتی “کی هستی” رو میگه که انگار ما از کسی هی بپرسیم کی هستی؟و او جواب نده و ما یهو بگیم:ای بابا د بگو کی هستی دیگه؟!!!!پس تو بار اول طبیعتن انقدر شاکی نمیشیم…هرچند که در گوش هم مشخصه (و چون مقصود خواننده خدا یا ضمیر ناخودآگاه یا همون مجهول درونی که میدانیم هست ولی نمیدانیم چیست و کیست میباشد) حتمن یکبار “چی” و بار دیگر “کی” بکار میرود که این شکل مجهول و رازآلودگی مضمون را حفظ کرده باشد.
3-دوست عزیز آقای سپهر کاملن درمورد “مرگ و سایه” درست میگن ولی در کورس آخر همان “مرگِ سایه” صحیح است.معناش هم روانشناسیست. “سایه” به عقده ها و تمام آنچه ما هستیم یا بودیم و به دلایل بسیار سرکوب کرده ایم و این سرکوب ها از ما دیو هایی میسازد که امروزه بسیار میبینیم اعمال این دیو های قزرتمند سایه را.اولین بار یونگ این نام را نهاد و امروزه بدان “نیمه تاریک وجود” هم میگویند.
خواننده در آخر با این مدل خواندن آزادی همیشگی و کلی را به تصویر میکشد.برای همین هم اصلن در آخر آهنگ این تغییر را داده که از بُعد روانشناسی “پایان” با “مرگِ سایه”مجموعه ی رهاییه برای همیشه را تصویر کند.
“اظهار نظر مرا ببخشید”
“ممنون از شما دوستان عزیز و خدمت گذاران بی توقع”