نقد و بررسی آلبوم جاده می رقصد از چارتار [اختصاصی]

Chartar-Jade-Miraghsad

این مقاله توسط تیم نقد و بررسی سایت موزتکست و به صورت کاملا اختصاصی تهیه شده است،در این مقاله آنچه که از نظر موسیقی شناسی باید بیان شود،به تحریر درآمده،پس اگر از شنوندگان متعصب خواننده ی مورد علاقه تان هستید و نمیتوانید عیب ها را بپذیرید،توصیه میکنیم که نه تنها این مقاله،بلکه هیچ مقاله ی نقد و بررسی را نخوانید،چون تعصب باعث بسته شدن چشمان شما بر روی حقایق میشود،به سلیقه ی همه احترام بگذارید و افکار خود را با احترام به عقاید دیگران بیان کنید.

شما از این قسمت میتوانید نسبت به خرید،دانلود و مشاهده ی متن ترَک های این آلبوم اقدام کنید.

 

نقد و بررسی آلبوم جاده می رقصد از چارتار:

امروز ، ایران ، در زمینه ی موسیقی در جایگاهی است که می توان به جرات گفت که موسیقی ایرانی داخل کشور ، در سطح کاملا قابل قبولی قرار دارد. این جایگاه مناسب ، مرهون ظهور سبک های جدید و منحصر به فردی است که یکی از اصلی ترین پایه های شکل گیری این سبک های جدید ، گروه چارتار می باشد. چارتار زاده شده در سال 1390 است که به گفته ی خودشان چارتار را به علت این که خودشان در شروع چهار نفر بودند و این که چارتار نیز اسم یک ساز کهن است ، برگزیدند. می گویند ذهن ما چهار تکه است. برتری چارتار نسبت به هم سبک های خود به این دلیل است که آنها ، هم سبک سنتی ایرانی را پالایش کرده و هم سبک های Ambient و Hip hop را پالایش کردند و در انتها ، سبک های پالایش شده را با هم ترکیب کرده اند در حالی که گروه های رقیب ، سبک خام سنتی ایرانی و سبک های خام الکترونیک را با هم ترکیب می کنند. چارتار را می توان پر طرفدار ترین گروه موسیقی فیوژن ایرانی دانست که حتی کنسرت های بین المللی آنها نیز پر طرفدار هستند.

بر خلاف انتظار ها ، با گذشت مدت کوتاهی از نشر آلبوم باران تویی ، آلبوم جاده می رقصد منتشر شد و شاید علت انتشار سریع آلبوم ، این است که آلبوم باران تویی مدت زیادی بود که فرایند تولید را گذرانده بود و در حین تلاش های فراوان برای دریافت مجوز ، چارتاری ها روی آلبوم جاده می رقصد کار می کردند. در ادامه همراه باشید تا در زیر ذره بین ما ، آلبوم جاده می رقصد را نقد کنیم.

در کل قطعات > آهنگساز : آرش فتحی ، تنظیم : آیین احمدی فر ، ترانه سرا : احسان حائری ، خواننده : آرمان گرشاسپی ، میکس و مسترینگ : آرش پاکزاد

 

ترک اول : لیلاچه

یک Intro با یک کوبش قدرتنمد ، نوید یک آلبوم خوب را می تواند بدهد. گرمای صدای آرمان گرشاسپی خود یک موسیقی کامل است که حتی اگر یک آهنگ بی وجود ساز نیز اجرا شود ، صدای وی تکمیل کننده ی آن است. البته یک بیان اشتباه در Intro یک مقدار در ذوق می زند ؛ “نفست طعم لحظه ها را به ترانه کشد” ؛ بیان غلیظ در کلمه ی ترانه در این بیت یک فالش واضح است. با شروع بخش دوم Verse ، چارتار اثبات می کند که به سنت هایش پایبند بوده و از عناصر سنتی خود که Snare های کوبنده بود ، وفا دار بوده است. در مدولاسیون ، ترکیب سینت سایزر و گیتار الکتریک و کوبش های پشت سر هم Snare ها ، یک ترکیب خاص از تنظیم این ترک به وجود آورده است. در Verse دوم نیز همچنان با همراهی کوبش های Loop شده ی Snare رو به رو هستیم. Chorus و Verse به قدری زیبا در کنار هم و پشت سر هم می آیند که نمی توان عناصر این آهنگ را از هم جدا دانست. Ending با هیجانی خاص ، وارد صحنه ی تنظیم میشود و با همین حس هیجان ، خود را به پایان می رساند. ایراد هایی در آهنگسازی وجود داشت چون ، در شعر و بیان خواننده به سختی بر روی ملودی Fit شده بود و این تنها نکته ی نه چندان جالب در آهنگسازی این ترک است. حسی که در کل این ترک جاری بود ، شنونده را به یاد ترک اول آلبوم باران تویی به نام آشوبم نیز می اندازد.

نمرات از 10

آهنگسازی : 9 – ضعف در هماهنگی شعر و بیان با ملودی تنظیم : 9 – پایبندی به سنت های چارتار عدم پیشرفت نسبت به ترک مشابه قبلی خود یعنی آشوبم شعر : 10 – شعر فدای ملودی نشده است نمره ی نهایی : 9.33

 

ترک دوم : آسمان هم زمین می خورد

یک پالس ، شروع کننده ی Intro میباشد. در ادامه اجرای ملودی اصلی ترک ، بر عهده ی سینت سایزر است که با بیس مخفی خود ، همزمان در نقش یک ساز کوبه ای هندی نیز قرار گرفته است که این را می توان هنر تنظیم کننده دانست. شروع صدای خواننده با یک پیچ و یک خش همراه است که بسیار خلاقانه می باشد و همراه کننده ی نجوای او ، اکوی محویست که آکوردینگ را با صدای خواننده شکل داده است. پاساژ های محوی که توسط Snare اجرا شده است و روی آنها افکت پارازیت و نویز قرار گرفته است ، همراه کننده ی خواننده می باشند تا صدای او را از مرحله ی Intro به مرحله ی Verse ، همراهی کنند. در Verse نیز ترکیب پیچیده ی درام ، چارتار را به سنت های خود پایبند کرده است. در Chorus ، نیز این پیچیدگی در اجرای درام ادامه میابد. نوای مخفی گیتار های برقی و الکتریک در بک گراند تنظیم نیز ، از سنت های باران تویی چارتار است. سکوت طولانی درام از 1/3 پایانی Chorus اول ، این بخش را به نیمه ی دوم ترک متصل می کند. نوای ریز شده ی پالس ها ، می تواند یک شکست صوتی را در ذهن مخاطب به وجود آورد که وی را مجاب به ادامه ی آهنگ بی تغییر شعر کند. در نیمه ی تکرار شده ی آهنگ ، شاهد تغییرات اندک در اجرای درام هستیم. در 3/1 پایانی ، همچنان با یک افت همراه هستیم که Ending با بخش پایانی Chorus یک نقش واحد را بازی می کنند. تا این مرحله از آلبوم ، با شعر های پخته ای همراه هستیم که خود را فدای ملودی نکرده اند و این در حالی است که ملودی ها نیز خود پخته هستند. بیان خواننده در این ترک نیز بسیار روان و واضح بود. آهنگسازی نیز بیانگر یک ملودی سنتی پالایش شده است.

نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 9.5 – به دلیل عدم رشد در سنت های چارتار،شعر : 10 نمره ی نهایی : 9.83

 

ترک سوم : ببر

برخورد با یک نام عجیب و فانتزی ، می تواند تکنیک جالبی برای مارکتینگ و حفظ شنونده برای ادامه ی شنیدن تا پایان آلبوم باشد. این تکنیک به صورت یک خط در میان در ترک های این آلبوم به کار برده شده است. Intro با پد های محو ، چیزی است که همیشه از چارتار انتظار رفته و این بار نیز تکرار شده است. Verse بیانگر یک تحول عظیم در آهنگسازی ها و تنظیم های چارتار است. تنظیم در باب دشتی به روز شده است. دراین ترک با سکوت های فراوان رو به رو هستیم که برای کنترل هیجان ملودی و تنظیم گنجانده شده اند. در Chorus با اجرای تمیز و شاهکارانه ی Hit ها همراه هستیم و این اجرای زیبا ، بعد از سکوت به بخش مدولاسیون نیز کشانیده شده است و همچنین در Verse دوم همراه کننده ی آهنگ است. Snare های کوبنده ، شکست های صوتی را در ذهن مخاطب شکل می دهد که کاملا مهندسی شده در تنظیم نقش آفرینی می کنند. اجرای درام به قدری زیبا و تنظیم است که برای مخاطب فنی و ساده ای ، این خطا را به وجود می آورد که آیا از ساز استفاده شده است یا همان FL Stuido ی دوست داشتنی این نقش را به بهترین شکل اجرا نموده است. همچنان در پایان ، یک Ending ساده به مخاطب تحویل شده است. از ترک ببر به بعد این آلبوم این گونه به نظر میرسد که ابتدا ملودی تولید شده است و سپس روی آن شعر سروده شده است اما این تنها ظاهر موضوع است. با مطالعه ی همزمان متن به همراه آهنگ ، به این موضوع پی برده می شود که ، خواننده ، بیت ها را در حین خواندن جا به جا می کند و این باعث ایراد های جزئی در بیان واج ها می شود. این به صورتی رخ می دهد که خواننده ، کلمات را میان پرده بیان می کند و به گونه نمایان می کند که گویی وی محو خوانی می کند.

نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 10 شعر : 7 نمره ی نهایی : 9

 

ترک چهارم : جاده می رقصد

قرار دادن ترک اصلی آلبوم در جایگاه چهارم ، یک برابری مناسب با اسم گروه می باشد که باز این خود یک تکنیک بازار یابی است. شروع با نوای گیتار الکتریک و یک فضاسازی قدرتمند ، یک Intro ی مناسب برای ترک اصلی آلبوم را شکل می دهد. Verse نیز با همین فضای مخوف همراه است و آکوردینگ ، مخلوطی از اصوات گیتار هاست. در پایان Verse با پالس های معروف به پینگ پونگ همراه هستیم که یک آمادگی را برای مخاطب خود به وجود می آورد تا وی را به مرحله ی بعدی ببرد. در Chorus ، ملودی ، یک ملودی اصیل ایرانیست که در قالب تنظیم الکترونیک خود نمایی می کند. البته Chorus بسیار بسیار کوتاه است. مدولاسیون ، یک ملودی استاندارد در سبک امبینت می باشد که کل جذابیت این ترک ، در پارت های کوتاه است. Verse دوم نیز از جو قالب شعر بر موسیقی بهره می برد ؛ که این بخش نیز با یک چشم پوشی ، سریعا به Chorus میرسد. Chorus نیز در موسیقی بک گراند ، به کلی با Chorus اول زمین تا آسمان فرق دارد. Ending نیز شبیه به موسیقی های دهه ی 50 میلادی ساخته شده است. این ترک جزو آهنگ هایی است که با چند بار شنیدن به بخش ها و جزئیات آن میشه پی برد. حرکت سریع از یک بخش به بخش های دیگر آهنگ ، باعث میشود که شنونده ، تمرکز کافی برای توجه به جزئیات آهنگ را از دست دهد ولی این یک عیب به حساب نمی آید بلکه یک ویژگی مهندسی شده است. تکنیکی برای جلب شنونده به چند بار شنیدن و توجه به ترک اصلی است. به این ترک از بابت آهنگسازی ، احترام خاصی قائل هستم چون از ملودی های اصیل ایرانی پیروی نموده است و این اصالت در تنظیم نیز خودنمایی می کند. از بابت سبک خواندن نیز هیچ ایرادی وارد نیست. پس میتوان به این شکل نمره داد

 نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 10 شعر : 10 نمره ی نهایی : 10

 

ترک پنجم : حضوری اتفاقی

Intro با اجرای سینت سایزر و صدای محو همخوان زن و در ادامه اضافه شدن Crash درام ، باعث آغاز خواندن خواننده می شود. Verse با پایان دادن خود در بخش اول ، شنوا هستیم که برای ورود به مرحله ی Chorus ، با یک سنت شکنی در ساختار تم آهنگ همراه هستیم. ریتمی که از خانواده ی ریتم های معروف استاد ژان میشل ژار میباشد. مدولاسیون نیز همچنان با چاشنی صدای محو همخوان همراه است. در کل آهنگ ، جو یک هوای سرد جریان دارد. نکته ای که در Verse دوم نمایان می کند ، میان پرده خوانی و بیان فالش کلمه ی (کجای کاری) میباشد. این میان پرده خوانی و حالت نامفهوم بیان در Chorus نیز بسیار واضح قابل شنیدن است. از یک رو این احتمال داده می شود که ، مدولاسیون و ملودی Ending از ملودی های غربی اقتباس شده باشد وحتی Ending ، می تواند ، نسخه ی اصلی آهنگ اقتباس شده باشد. همچنان در این آهنگ ، خواننده با بیان محو و نامفهوم کلمات ، شنونده را گمراه می کند. این آهنگ نیز مانند ترک اصلی ، در جایگاه ویژه ای از آلبوم را به خود اختصاص داده است ؛ زیرا از این آهنگ به عنوان شخصیت تیزر معرفی آلبوم استفاده شده بود.

نمرات از 10

آهنگسازی : 9 تنظیم : 10 شعر : 10 نمره ی نهایی : 9.66

 

ترک ششم : هیچ در هیچ

Intro در همان قدم اول به شنونده می گوید که با یک ملودی اصیل ایرانی مواجه است. گام پایین خواننده ، به این اصالت کمک کرده است. Chorus نیز از دنباله ی ملودی قسمت ابتدایی آهنگ است و از آن پیروی می کند. وابستگی و انسجام ملودی های بخش های مختلف ملودی این ترک را خاص کرده است. تنظیم به قدری خلوت است که تمرکز اصلی شنونده به سمت شعر و نجوای خواننده جلب می شود. اکوی گام بالای همراه کننده خواننده در نیمه ی آهنگ ، حالتی معنوی به آهنگ بخشیده است. ترکیب اصوات خواننده در گام ها و حالت های مختلف در واقع جایگزین آکوردینگ سازی میباشد. به کل این ترک از سبک هایی که تا به حال تیم چارتار کار کرده اند ، متفاوت است.

نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 9 شعر : 10 نمره ی نهایی : 9.66

 

ترک هفتم : من دهانم

همچنان در این ترک شاهد استفاده از اسم عجیب هستیم. Intro یک نوای محو و Reverb شده ی سینت سایز رو پیانو می باشد. در Verse همچنان با ایراد در بیان کلمات هستیم که خواننده آن هارا با تند خواندن ، تلف می کند. ریتم آهنگ بسیار کوبنده میباشد. یک ملودی در باب ملودی آهنگ هایی که در سبک Ambient و محلی سرخ پوستی هستند ، ساخته شده است. افکت Reverb در پس زمینه ی کلیه ی آکورد ها حضور دارد. همچنان در مدولاسیون با تکرار محو صدای خواننده شاهد هستیم که اینگونه در تنظیم این فضا پر شده است. در مدولاسیون دوم با ریز نوازی پیانو و کوبش Snare های درام همراه هستیم. Ending نیز از سنت های آلبوم باران تویی پیروی می کند. در واقع بهتر است بگویم که به کل چیزی به نام Ending در این آهنگ وجود نداشت. همچنان میان پرده خوانی خواننده و بیان محو کلمات ، شنونده را از فهم واضح متن شعر ، محروم ساخته اشت.

نمرات از 10

آهنگسازی : 8 (حرکت نو و منحصر به فردی خودنمایی نمی کرد) تنظیم : 9 شعر : 9 نمره ی نهایی : 8.66

 

ترک هشتم : غزل نشد

یک Intro ی متفاوت از چارتار در این آلبوم را در اولین حرکت می شنویم. همچنان شاهد هستیم که در هسته ی ملودی ، چارتاری ها برداشتی زیبا و اصولی از ملودی های اصیل ایرانی داشته اند. یک Verse طولانی را که پشت سر گذاشتیم ، با یک جو مه آلود در Chorus رو به رو می شویم. در ساخت و تنظیم این آهنگ تلاش شده است که توجه شنونده را به گونه ای خاص به خواننده جلب کنند که این تکنیک تقریبا تنها در دو سوم ابتدایی ترک استفاده شده است. در یک سوم انتهایی مشاهده می کنیم که آهنگ به یک اوج می رسد که در همین بخش ، شعر اشاره ای به ترک قطار در آلبوم قبلی چارتار دارد. ملودی دارای شوری است که این تم شور در کل آهنگ جاری است. همچنان درام از سنت های چارتار پیروی میکند. Ending بسیار ضعیف کار شده است زیرا در اصول آهنگ سازی توصیه می شود که بعد از یک اوج قدرت مند ، آهنگ برای ورود به Ending ، شنونده به یک شوک نیاز دارد. این شوک معمولا با یک سکوت تامین می شود که در این آهنگ بی هیچ شوکی مستقیما آهنگ پایان می یابد. این آهنگ از یک تم پیروی می کند که خوشبختانه این در ساختار تم از یک سری Loop استفاده نشده است و از آرامش به هیجان و اوج ختم می شود. البته از ایراد Ending نمی توان چشم پوشی کرد. همچنان در این ترک ، از نامفهوم بودن نوع بیان خواننده ، شنونده رنج می برد که این موضوع نیز در دو سوم ابتدایی آهنگ بیشتر خود نمایی می کرد.

نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 8 شعر : 10 نمره ی نهایی : 9.33

 

ترک نهم : دریچه

یک Intro ی استاندارد از خانواده ی سبک های امبینت ، نوید یک ترک موفق را میدهد. Reverb های آکورد در پس زمینه ، شنونده را به سمت ادامه ی آهنگ هدایت می کند. در بخش دوم Verse ، شاهد یک ریتم صحیح کلاسیک هستیم که به زیبایی ملودی را همراهی می کند. در کل آهنگ ، پیانو کلاسیک ، اصلی ترین عنصر آکوردینگ است در واقع باعث جاری بودن و روان بودن ملودی می شود. در مدولاسیون کوتاهی که در میانه ی آهنگ وجود دارد ، شاهد گروه نوازی ویلون هستیم که این هنر از سرپنجه های دانیال جورابچی سر چشمه می گیرد. به قدری این آهنگ هنرمندانه تنظیم شده است که با آهنگ های مطرح کلاسیک برابری می کند. در نیمه ی پایانی آهنگ همانند کل تم آهنگ شاهد استفاده از اصوات و ساز های کوبه ای کلاسیک استفاده شده است. هم چنین در Ending ، یک ملودی اقتباسی کلاسیک بسیار استادانه توسط ویلون اجرا شده است.

نمرات از 10

آهنگسازی : 10 تنظیم : 10 شعر : 10 نمره ی نهایی : 10

 

نقد کلی :

در این آلبوم ، حضور آرش پاکزاد بسیار پررنگ است و می توان رشد ها و تحولات چارتار را تا حدودی به خاطر حضور وی دانست. در ادامه ی بحث تحولات این آلبوم لازم به ذکر است که انتظار می رفت تحولات بیشتر از چیزی که در این آلبوم بود ، ملموس باشد. همچنین در حوضه ی مسترینگ ، اختلافات زیادی بین کیفیت مسترینگ صدای خواننده در ترک های این آلبوم وجود دارد. در ترک آسمان زمین می خورد هم نکته ای وجود دارد که لازم میدانم بگویم. در پالس هایی که در آکوردینگ Verse و مدولاسیون وجود دارد ، قدرت انتقال صوت از طول موج آن بسیار بیشتر است و این باعث می شود که این پالس ها صوتی را در ناحیه ی شنوایی دردناک به گوش شنونده وارد کند. در کل آلبوم جاده می رقصد ، آلبوم قابل ستایشی می باشد ولی انتظاراتی بیشتر از چارتاری ها در باب تحول میرفت. کاور آرت : در طراحی کاور این آلبوم ، می توان گفت که تیم طراح بسیار هوشمندانه عمل کرده اند. حفظ ساختار پایه ی کاور های چارتار در تصویر اصلی ، باعث می شود تا یک ذهنیت ثابت را برای شنونده به وجود آورد. همچنین کیفیت چاپ نیز بسیار قابل ستایش است.

نمره ی نهایی آلبوم : آهنگسازی : 9.5 تنظیم : 9.5 شعر : 10 نمره ی نهایی : 9.66 

دیدگاه شما

پاسخی بنویسید برای :
  • آقا پارسای عزیز عالی
    لطف کردین

    • no avatar
      ParsA دوشنبه , 6 مهر 1394 پاسخ
      0

      شما لطف داری عزیز
      بزرگواری

  • Arman یکشنبه , 26 مهر 1394 پاسخ
    0

    من چند تا از نقدای سایتتون رو خوندم
    اینا بیشتر داستان سراییه تا نقد و بررسی
    یه چند تا مقاله نقد و بررسی از سایت های خارجی بخونید
    متوجه بشید قضیه چییه…

    • Admin سه شنبه , 28 مهر 1394 پاسخ
      0

      سلام
      دوست عزیز اینجا چیش شبیه خارج کشوره که شما ما رو با نقدای خارجی مقایسه میکنید؟
      اینجا هنوز وقتی با علم موسیقی میگی یه ترک بده،یه سری متعصب میان و هر چی لایق خانواده و خودشونه نثار آدم میکنن
      شاید نقدای ما در مقابل نقدای خارجی سطحش بالا نباشه اما میتونم این اطمینان رو بهتون بددم که بین سایتای ایرانی بهترینه
      یه سرچ کنید میبنید
      طرف تو سایتش زده نقد و بررسی آلبوم فلان
      خوب،ترک اول خوبه
      دوم خیلی خوبه
      سوم بد نیست و …
      بعدش اسم نقد و بررسی اختصاصی رو میذاره روش و چند هزارتا بازدید میخوره
      ما خیلی کار داریم دوست عزیز
      شما هم به جای اینکه لحن تمسخر آمیز داشته باشی سعی کن نقاط ضعف رو بگی تا دوست عزیزمون آقا پارسا اصلاح کنن

      • Belial دوشنبه , 17 خرداد 1395 پاسخ
        0

        تنها ایرادی که میتونم به نقد هاتون بگیرم، استفاده از کلمات بزرگ هست، شاید میخواین باکلاس نشون بدین، یا بگین که خیلی از موزیک سر در میارین ( البته مسخره نمیکنم، بد متوجه نشین ) خوانندگان شما به جز چند تعداد انگشت شمار که حرفه ای هستند، 90 درصدشون مطمئنا مثل من از این کلمات سر در نمیارن، و به اجبار فقط نمراتی که دادین رو میخونن!
        محبوبیت و زیبایی نقد و بررسی ها به سادگی و قابل فهم بودنشون هست، نه استفاده از اصطلاحات تخصصی و نا آشنا

  • محمد چهارشنبه , 13 مرداد 1395 پاسخ
    0

    در کل یکی از بهترین آلبوم‌های سال بود!

    • Admin پنجشنبه , 14 مرداد 1395 پاسخ
      0

      موافقم

  • حسام یکشنبه , 21 آذر 1395 پاسخ
    0

    نمره 9.6 از 10 ؟!!!
    این نمره ها رو از کجا در آوردین
    من خودم طرفدار گروه چارتارم اما خب این نمره ای که شما دادین به بهترین آثار بهترین خوانندگان دنیا داده نمیشه
    این نمره یعنی این آلبوم شاهکار بوده
    آیا این آلبوم شاهکار بوده ؟
    نویسنده این مثلا نقد رو باید بفرستن برای جایزه گرمی موسیقی
    قطعا تو جمع برندگان هر سال چهار پنج تا ایرانی پیدا میشن

    • Admin دوشنبه , 6 دی 1395 پاسخ
      0

      سلام دوست عزیز
      منتقد از تیم ما جدا شده اما فکر کنم بتونم به صورت منطقی از ایشون دفاع کنم
      اگه بخوایم آثار ایرانی رو با توجه به میانگین جهانی و پارامترهایی که توو گرمی و امثال اون بهش پرداخته میشه دسته بندی کنیم بعید میدونم به جز آثاری محدود نمره ای بالاتر از 6 داشته باشیم
      اما نمره ای که اینجا تعلق گرفته به اثر در مقایسه با آثار داخلی هست که در بهترین حالت ما فقط شامل تکرار مکررات توشون هستیم و هیچ نوآوری و خلاقیتی توشون دیده نمیشه
      امیدوارم تونسته باشم قانعتون کنم

  • Hamed شنبه , 28 مرداد 1396 پاسخ
    0

    نقد خیلی حرفه ای و تخصصی بود. از بین آثار موسیقی مین استریم ایران آثار این گروه واقعا حرفه ای هستند. لطفا نقد آلبوم های هیپ هاپ رو هم بنویسید. مثلا پیر شدیم ولی بزرگ نه 2 ، تراپی ، جمعه شب و…

  • YassY سه شنبه , 9 مرداد 1397 پاسخ
    0

    البوم معرکه ای بود.ممنون از اینکه وقت گذاشتین و نقدش کردید.

Array ( )

عضویت در سایت